Rzecz o Dramie procesualnej
„Drama procesualna jest jak opowieść snuta, tu i teraz przez wielu autorów jednocześnie.
To samo można powiedzieć o rzeczywistości.
Drama procesualna jest zbliżona do naturalnego doświadczenia, z tą różnicą, że ktoś — zazwyczaj nauczyciel — określa w jakiś sposób dramowy (fikcyjny) świat. Ten świat może być bardzo oddalony od rzeczywistości osób uczestniczących w dramie i może podlegać wielu modyfikacjom w czasie i przestrzeni.
Drama procesualna to całogrupowy, improwizowany przez wszystkie osoby w tym samym czasie proces dramowy, to kompleksowe spotkanie czy doświadczenie, tworzące świat zamknięty w określonych ramach czasowych i przestrzennych, który uzależniony jest od porozumienia wszystkich uczestniczących w dramie osób.
Przebieg dramy jest nieprzewidywalny, nie posiada tekstu do nauczenia się na pamięć, charakteryzuje się brakiem widowni i jest niemożliwy do powtórzenia dokładnie w takim samym kształcie.”
Brzmi interesująco, prawda?
Drama procesualna jest zaproszeniem do świata relacji, bliskości, zaangażowania, bezpieczeństwa – książka, która napisała K. Witerska jest po nim najlepszym przewodnikiem.
Przeczytałem wiele książek i artykułów o dramie, były to zazwyczaj książki, które od pewnego czasu czytałem bez głębszego zaangażowania – większość informacji miałem ugruntowanych podczas kursu trenerskiego i wieloletniej praktyki. Pewnie dlatego podczas rozmowy z Wydawnictwem Difin – gdy padło pytanie: „czy przeczytam tę książkę?”
Odezwało się w mojej głowie kilka głosów (dwa z nich przytoczę).
– Mam wiele książek o Dramie, przeczytałem też większość wydanych w języku polskim, ale czy coś mnie może jeszcze zaskoczyć?
– Poprzednia książka Drama – techniki, strategie, scenariusze – jest super i nawet stała się lekturą obowiązkową dla studentów i studentek, dla których prowadzę wykłady i ćwiczenia, chyba byłoby trudno napisać coś lepszego…?
Zgodziłem się i była to naprawdę dobra decyzja.
Książka „Drama procesualna w pracy z dziećmi w przedszkolu i klasach I – III” skierowana jest teoretycznie do osób pracujących z dziećmi w wieku przedszkolnym i w edukacji wczesnoszkolnej. Napisałem teoretycznie – dzięki tej książce można nauczyć się i/lub zainspirować do pracy dramą procesualną z osobami w każdym wieku.
Książka „Drama procesualna w pracy z dziećmi w przedszkolu i klasach I – III” składa się z trzech części, które dotyczą:
- Dramy;
- Dramy procesualnej;
- Pracy własnej – znajdziesz tutaj gotowe scenariusze;
Niewątpliwą zaletą scenariuszy jest rozpisanie ich krok po kroku.
– pierwszy krok to opisanie scen;
– drugi krok to opisanie działania osób uczestniczących;
– trzeci krok to materiały, których potrzebujesz;
– czwarty krok to uwagi do procesu.
Z perspektywy superwizora metody dramy, jestem pod wrażeniem dokładności tych kroków i mam przypuszczenie (graniczące z pewnością), że każda osoba pracująca z dziećmi o minimalnej wrażliwości pedagogicznej, byłaby w stanie zrealizować te scenariusze.
Zgodnie z obietnicą, daną podczas informowaniu Was o recenzji, uchylę trochę tajemnicy o książce:
– Co może łączyć dramę, dzieci i tomograf ??
https://www.globalcitizen.org/en/content/watch-this-childrens-hospital-transform-into-a-mag/
Computed Tomography Lab (Łódź)
Dzięki przeszkoleniu personelu, wprowadzenia dzieci w rolę bohaterów i bohaterek historii oraz pomalowania tomografu w bajeczne wzory – liczba dzieci potrzebująca leków uspokajających zdecydowanie spadła.
W jaki sposób możesz mierzyć się ze skutkami pandemii — pracując dramą ??
Drama pomaga oswoić nieśmiałość i lek społeczny poprzez rozwój kompetencji społecznych, inteligencji emocjonalnej, kreatywności, spontaniczności.
W jakich działaniach możesz wykorzystać dramę procesualną ??
Wszystkich 🙂
Jakie są najważniejsze elementy dramy procesualnej ?? (na przykładzie jednego ze scenariuszy dostępnych w książce)
– wprowadzenie;
– budowanie miast;
– obwieszczenie;
– szukanie szczęścia króla;
– podróż po królestwie;
– wręczenie medali;
– zakończenie.
W czym drama może wesprzeć nauczyciela ??
– jest obserwatorem wewnątrz dramy, może dostrzec o wiele więcej;
– niezauważalnie kontroluje tempo i napięcie podczas pracy;
– może w delikatny sposób wspierać i angażować konkretne osoby;
– buduje silniejsze relacje z osobami uczestniczącymi oparte o zabawę.
Zapraszam do lektury.
