Gdyby 2020 był skocznią narciarską, przyznam szczerze i nieskromnie, że wyjście z progu miałem obiecujące.
⛷️ Kolejny raz miałem przyjemność pracować dla ONZ a dokładniej UNHCR z mężczyznami i nastolatkami w kilku Ośrodkach dla uchodźców.
⛷️ Firma, której jestem współwłaścicielem, przetrwała, mamy się dobrze i lądujemy z telemarkiem.
⛷️ Ciągnę dalej antydyskryminacyjny wózek, współtworząc jedną z (po)ważniejszych rzeczy, nad jakimi mi przyszło pracować — koncepcję warsztatów dla chłopaków i mężczyzn. Szczegóły w przyszłym roku.
⛷️ Pracowałem w Przasnyszu ze wspaniałymi młodymi Osobami i dorosłymi, którzy to organizowali.
⛷️ Mogłem wesprzeć Ashoka w projekcie wzmocniONE.
⛷️ Pracowałem dla ORE, prowadząc 16-godzinne szkolenie on-line i dostałem na nim w większości pozytywne opinie, tylko jedna była neutralna — jest ta moc.
⛷️ Po pięciu latach negocjacji, udało mi się przeprowadzić dwa szkolenia dla bardzo dużej firmy ubezpieczeniowej.
⛷️ Byłem kilka razy prelegentem na konferencjach.
⛷️ Przeprowadziłem ponad 300 webinarów.
⛷️ Zostałem Wykładowcą na dwóch uczelniach i prowadziłem zajęcia w szkole trenerów.
⛷️ W przyszłym roku na początku, mam nadzieję, że uda mi się zamknąć proces certyfikacji Superwizora Dramy, ale to temat na cały oddzielny post .
⛷️ Wczoraj udzieliłem kolejnego „wywiadu” ale chyba był najważniejszym wywiadem/rozmową dla mnie w tym roku.
Na pewno w tym roku wypiłem za mało kawy, o herbacie nie wspomnę, bo jej wypiłem jeszcze mniej.
Na pewno w tym roku spacerując, mniej bałem się o wiatr w plecy a bardziej o gaz w oczy.
Na pewno w tym roku, wzrósł mi poziom frustracji. Jest mi cholernie smutno, gdy nie potrafimy spokojnie porozmawiać.
Na pewno mam jeszcze siłę i się nie poddaję.
Jestem ogromnie wdzięczny wszystkim Osobom, które spotkałem w tym czasie, za każde dobre słowo, za twórcze spory też dziękuję, za klepnięcie w plecy, bezinteresowne wsparcie.
Za wszystkie Kawy, herbaty, spacery, rozmowy, plany.
Wylądowałem chyba daleko, chcę więcej.
Każdy od czasu do czasu musi polatać.
